Een twintiger die vindt wat hij in het leven zoekt. Das best bijzonder, toch? Door zelfreflectie. Om zichzelf te leren kennen. Waarbij zijn natuur opgaat in de werkelijkheid van de natuur. En dat blijkt heel effectief…!
De werkelijkheid van normaal
We vinden natuur niet bijzonder…
In onze vrije tijd zoeken we de natuur allemaal op: we willen naar zee, bergbeklimmen, een camping aan het water. Ik ken geen mensen die voor hun genot willen verblijven langs een autoweg, op een industriegebied of in een kantoorgebouw.
Jij?
Dus uit wat we doen, ons gedrag, blijkt dat we de natuur opzoeken. Om ons comfortabel te voelen. Dat maakt dat we eigenlijk een bijzondere betekenis toekennen aan de natuur. We voelen dat we bij onszelf komen (wat dat dan ook is) door de natuur in te gaan. Dat dat een manier is om ‘bij onszelf te komen’ is best heel bijzonder te noemen. En stiekem leveren we dan ook nog een grote bijdrage aan onze wereld…
Gelukkig in de natuur
Martijn voelt zich gelukkig in de natuur. Natuur is voor hem vrijheid en ruimte. Zijn voorliefde voor bomen koppelt hij aan duurzame jeugdherinneringen. De twintiger wordt geconfronteerd met vervuiling. “Ik vind dat moeilijk”, zo peinst hij.
Zelfreflectie bijkt uit de filmpje omdat hij bereid blijkt open te staan voor wat de natuur hem te bieden heeft. Hiermee komt hij in contact met de werkelijkheid die natuur vertegenwoordigt.
Eigenlijk buitengewoon
De buitengewone effecten van de natuur helpen om effectief zelfreflectie te bedrijven.
Velen beseffen niet de effecten van de natuur. Ervaren niet de werkelijkheid van de natuur. De twintiger Martijn herkent de invloed die de natuur op hem heeft. En gebruikt die impact, in tegenstelling tot veel van zijn generatiegenoten, om er zijn voordeel mee te doen.
Hij geeft om de natuur, want hij zou de geluksballon uit een boom willen halen. Hij legt een relatie met een lindeboom die zijn hele jeugd deel van zijn leven uitmaakte. Hij vertelt wat zijn vader hem over natuur leerde. Drie voorbeelden waaruit zijn buitengewone en duurzame band met de natuur blijkt. Drie voorbeelden die blijk geven van een fundamentele en levensbelangrijke invloed van de natuur op Martijn.
Bij zelfreflectie is het essentieel om in omstandigheden te verkeren waarbij je zo open mogelijk staat voor de zelfkritiek die je op jezelf loslaat. Helder van geest en onbevangen een oordeel over jezelf opschorten. Dat is een grote uitdaging, waardoor het het meest effectief is te reflecteren met iemand die onbevooroordeeld is. De praktisch filosoof is zo iemand.
Het gesprek dat Martijn met hemzelf in de natuur doet helpt hem te ontdekken wie hij eigenlijk is. De natuur oordeelt niet over hem. Zo kan hij zijn gedachten de vrije loop gaan, zijn emoties verwerken. Zodat hij het bos met een opgeruimd hart en een leeg hoofd weer verlaat. Klinkt zo normaal, maar het is eigenlijk buitengewoon.
Wat is zelfreflectie?
Voor wie zichzelf beter wil leren kennen, is zelfreflectie de aangewezen weg. Het verzamelen van kennis over het zelf geeft je informatie over bepaalde keuze’s die je in het verleden hebt gemaakt, waarom je bepaalde emoties bij gebeurtenissen ervaart. En het geeft je inzicht over hoe je in bepaalde situaties gehandeld hebt.
Dat wat voorbij is gegaan leent zich prima voor een nadere beschouwing of onderzoek. In de praktische filosofie is effectieve zelfreflectie onmisbaar, vanwege de informatie die het geeft over de oorzaak van je denken, handelen en voelen. In de video gaat Martijn ‘het gesprek met zichzelf aan’ en doet daarmee aan zelfreflectie. De grote uitdaging van de zelfreflectie die iemand doet zonder dat met een ander te doen, heeft tot gevolg dat wat je reflecteert zich in hetzelfde systeem bevindt als waarmee gereflecteerd wordt… 😉. Een beetje zoals de slager die zijn eigen vlees keurt.
Bosbaden en metafysica
Eigenlijk heeft de jongeman in het bos zojuist een bad genomen. Een bosbad.
Geïnspireerd door Japanners die het ‘Shinrin-yoku’ noemen. Een bosbad oefenen zou een manier zijn om je lichaam en geest te helen. De wijze waarop dat gebeurt, dus het effect dat de natuur op ons heeft, is niet gemakkelijk uit een pure waarneming te halen.
Je zou kunnen zeggen dat het onze waarneming overstijgt. Het effect van een opgeruimd hart en een leeg hoofd dat het effect van een bosbad heeftop Martijn is niet louter te herleiden tot wat hij zag, rook en voelde. Want ook thuiskomend ervaart hij zichzelf anders dan toen hij vertrok om te gaan bosbaden.
Metafysische ervaring
Daarmee zou je Martijn’s ervaring als bovennatuurlijk kunnen beschouwen. Ofwel als metafysisch. Daarmee is het een ervaring die de waarneming overstijgt en die de focus legt op de oorzaak, het ontstaan van de ervaring. Het intens beleven van de omgeving die we als reëel ervaren. Door middel van verwondering over het meest alledaagse, dat eigenlijk een wonder van de natuur is. En van welke werkelijkheid waarvan we ervaren deel uitmaken.
De natuur associeren we -meer dan wat de mens geconstrueerd heeft- als de werkelijkheid. Als echt. Essentie die er wezenlijk toedoet. Daardoor kunnen we ons bestaan als mens feitelijk ervaren. En worden we geconfronteerd met wie of wat we in essentie zijn. Hoe ons existentie er uitziet. Wat ons leven voor ons betekent.
Makkelijk, opgaan in de omgeving?
Is het nu zo gemakkelijk? Je gaat het bos in en je bent alle ballast kwijt die je niet meer wilde? Ja en nee.
Nee, omdat het vraagt van de mens zich totaal open te stellen aan wat is. Waar te nemen en daarop te bezinnen. Open te staan voor het bijzondere van de natuur. De natuur die je omringt én je eigen natuur. Als je van jongs af aan in aanraking met natuur bent gekomen, is het makkelijk. Dan ga je zelfs de urgentie voelen de natuur op te zoeken voor een bosbad.
Ja, als je ziet met welk gemak de 25-jarige Martijn in de natuur zijn zintuigen de kost geeft. Hij kijkt, ruikt, voelt. Duwt daarmee de overprikkeling die iemand in zijn quarterlife vaak zo kenmerkt aan de kant. Om in de natuur vrijheid te ervaren, na te denken en bewust te zijn van de impact die de natuur op hem heeft.
Hij gaat op in de natuur. Niet heel vreemd, als je bedenkt dat we als mens deel uitmaken van de ons omringende natuur. De werkelijkheid van eenzelfde natuur. Hij denkt zelfs dat je in de natuur je eigen natuur kan tegenkomen. Daarmee heeft hij de magie van de natuur ontdekt in zijn zoektocht naar de waarheid.
Want die geeft hem de rust, ruimte en vrijheid om te reflecteren op zijn leven. Dus ja, als je er een gewoonte van maakt je eigen natuur op te laten gaan in de omringende natuur, dan blijkt dat essentieel voor ons totale bestaan.
Zelfreflectie en het grotere geheel
Over die grote bijdrage aan onze wereld waar ik mee begon…
Door je natuur op te laten gaan in de natuur en te profiteren van de gezondheidsondersteunende voordelen ervan, besmet een mens tevens zijn omgeving. Zoals Martijn dat bijvoorbeeld doet.
Is dat zaadje eenmaal geplant, dan komt het vroeg of laat tot ontkieming. Ervaren we dat we deel uitmaken van een groter geheel. En is het logisch ons eigen nest niet meer te bevuilen.
We maken ons druk over dreigende oorlogen, inflatie, migranten, maar bij handhaven van onze huidige levenswijze, zouden we ons zorgen moeten maken over het voortbestaan van de mensheid.
Reflecteren op onze rol in het grotere geheel, in de zin wat we als individu zelf kunnen doen, maakt de cirkel rond. De aarde is als een B&B. We worden in alles voorzien: zuurstof, eten en onderdak. We kunnen onze dankbaarheid tonen door onze footprint zoveel mogelijk te minimaliseren.
Profiteer van de Maand van de Filosofie: juist nu!
Maak kennis met wat praktische filosofie voor je kan doen. Kom in contact met je eigen wijsheid en check de evenementen van Denk-Wijzer gedurende april 2025, de Maand van de Filosofie. Filosofische ontmoetingen, filosofische café en filosofische wandelingen.
En de héle maand april gratis filosofisch consult! Mis het niet.
Over wat belangrijk is
Deze jongeman herkent het bijzondere in wat we doorgaans als alledaags beschouwen.
Daarmee versterkt hij zijn mentale veerkracht.
Misschien is het wel zo dat hij de lastige periodes in zijn nog jonge leven heeft weten om te buigen in een houding waarbij hij het leven weet te omarmen.
Niet dat hij vrij is van onzekerheden, of gemakkelijk met iedereen weet om te gaan. Niets menselijks is hem vreemd. Ook heeft hij moeite met de eisen die zijn omgeving, de maatschappij, aan hem stellen.
Maar zijn angst en vrees -die jij en ik ook bezitten- beletten hem niet werkelijk geluk te beleven. De natuur stelt hem in staat te ontdekken wie hij nu in wezen is. Zo krijgt hij meer inzicht in zijn talenten en zijn beperkingen. Hierdoor herkent hij geluk als hij het tegenkomt en tegenslag als een mogelijkheid om zich af te vragen wat hij daarvan kan leren.
Het voorgaande doet ertoe. Het is de essentie voor wat belangrijk is in het leven. Voor Martijn’s persoonlijke ontwikkeling en zingeving en voor de betere wereld die we allemaal in ons hart nastreven.
Wijsheid begint met onze zoektocht naar wat waar is. Waar we deel van uitmaken, maar ook wat we kunnen geloven in deze tijd van wankele waarheden.
Verwondering is in onze overprikkelde samenleving soms niet goed te beleven. Maar verwondering kan je wel helpen te ontdekken wat jouw natuur écht nodig heeft. Leeftijd heeft daar niets mee van doen. Iedereen kan profiteren van de effecten van de eigen wijsheid.
